Identificatieplicht: van anonieme verdachte naar anonieme vreemdeling

'Identificatieplicht: van anonieme verdachte naar anonieme vreemdeling', Crimineel Jaarboek 1992, 9-16

Nederland kende in 1991 geen identificatieplicht of een identiteitsbewijs, zoals in België. Als het nodig was om je identiteit te bewijzen bij een of andere instantie, deed je dat met je rijbewijs of een ander officieel document. Mensen kon eigenlijk alleen gevraagd worden om een identificatie wanneer zij verdacht werden van een strafbaar feit of wanneer "redelijkerwijs kan worden vermoed dat zij vreemdeling zijn".

In 1991 begon de Nederlandse overheid er stevig aan te werken om die beperkingen op te heffen en te komen tot een algemene identificatieplicht.