bds

daklozen, G4S en israël

Het leidde tot enig ophef afgelopen najaar: de beslissing van het Antwerpse OCMW om het inloopcentrum voor daklozen De Vaart voortaan te laten uitbaten door een consortium van G4S Care en hotelketen Corsendonk. In december schorste de provinciegouverneur het OCMW-besluit, maar dat betekent niet dat daarmee G4S uit het zicht verdwenen is.

G4S Care is een onderdeel van G4S, een Brits bedrijf dat wereldwijd expertise en mensen verhuurt op het gebied van bewaking, geldtransporten, elektronisch toezicht, opleiding van veiligheidspersoneel, event solutions en nog veel meer. Op de Belgische website meldt het bedrijf trots ‘G4S Care zet goed werk voort na afbouw van asielopvang’. Dat goede werk willen zij o.m. voortzetten in de opvang van daklozen, “waar we zien dat we met onze methodiek en visie wel degelijk iets kunnen betekenen.” 

G4S doet ook goede werken in Israël. Het bedrijf levert materieel en diensten aan vijf Israëlische gevangenissen, geeft politietrainingen en helpt bij de bewaking van checkpoints, militaire bases en nederzettingen. Op die manier is het rechtstreeks betrokken bij de bezetting van Palestina en bij de detentie van zo’n zevenduizend Palestijnse politieke gevangenen.

G4S is dan ook een doelwit van de BDS-beweging: Boycot, Divestment, Sanctions. De bedoeling van de beweging is om, naar analogie met destijds de – economische, academische, culturele, sportieve – boycot van (handelspartners van) Zuid-Afrika tijdens de apartheid, nu Israël te dwingen de fundamentele rechten van de Palestijnen te erkennen. BDS claimt een aantal successen in haar campagne tegen G4S; zo zou bijvoorbeeld de Bill Gates Foundation haar aandelen in het bedrijf verkocht hebben.

Onlangs haalde Boycot, Divestment, Sanctions een eerste succes in Ecuador, en wel tegenover G4S. Het befaamde CIESPAL (Centro Internacional de Estudios Superiores de Comunicación para América Latina) in de hoofdstad Quito beëindigde zijn contract met de bewakingsfirma omwille van haar medewerking aan Israëlische schendingen van de mensenrechten in Palestina.

Het is misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar alle beetjes helpen. En wat in Quito kan, moet in Antwerpen toch ook kunnen?

 

Syndicate content