veiligheid

gewapend bestuur

“Ik kan geen verdachte huizen sluiten, ik mag geen gsm’s laten afluisteren of iemand preventief laten aanhouden.”

Wie is ‘ik’? De burgemeester? De partijvoorzitter? Bart De Wever jammert dat hij geen ‘gewapend bestuur’ kan voeren.

Wat let hem? Laat hij een voorbeeld nemen aan Recep Tayyip Erdogan. Die is weliswaar president van Turkije – en dat is toch een ander kaliber dan Antwerpen of de N-VA –, maar je kan je voorbeeld beter groot nemen, en die Erdogan had tot voor kort ook niet de bevoegdheid om iedereen die hem stoort uit te schakelen. Nieuwe verkiezingen uitschrijven na een bomaanslag die je in de schoenen schuift van de belangrijkste oppositiebeweging, is in de huidige Belgische – of zelfs Vlaamse – context geen optie.

Maar een kleine ‘mislukte coup’ op het Kiel of in Borgerhout, waarom niet? Zijn inlichtingendienst moet het toch kunnen organiseren dat een stel dwaze jongens met wapens in de hand amok gaat lopen, wat auto’s in brand steekt en een politiebureau bekogelt? Die opstand kan hij dan met geweld neerslaan; zijn politie beschikt sinds dit jaar over oorlogswapens. Meteen kan dan ook de pers aan banden gelegd worden – voor zo ver dat nog nodig is – om apologie van het terrorisme te voorkomen. Subsidies aan middenveldorganisaties kunnen nu echt helemaal ingetrokken worden. Bij de gemeentelijke diensten, media, onderwijs, maatschappelijk werk, zelfs de politie, kan men de noodzakelijke ‘zuiveringen’ doorvoeren. Eigenlijk zou men meteen ook de rechterlijke macht moeten kunnen zuiveren van die slapjanussen en paljassen die blijven lullen over grondrechten, democratische waarden en rechtswaarborgen. In ieder geval, verdachte huizen sluiten, gsm’s afluisteren of mensen preventief aanhouden, daarbij zullen zij niet meer kunnen dwarsliggen.

Zo’n ‘mislukte coup’ is toch ideaal voor het instellen van een systeem van permanente noodtoestand en gewapend bestuur? Het zal ‘de Vlaming van wie het bloed kookt’ (schijnt het) een hart onder de riem steken. Hoe lang is het eigenlijk nog tot de volgende verkiezingen?

Burgemeester? Partijvoorzitter? Sultan! Dat is pas een mooie functie.

 

ASIELZOEKER

Waar is de tijd dat de termen asielzoeker of vluchteling nog verwezen naar mensen in nood? Vluchteling, in de enge juridische zin van het Vluchtelingenverdrag (dat in de Vlaamse media consequent de Conventie van Genève wordt genoemd – alsof er in Genève ooit maar één verdrag is ondertekend), was hij (zij) “die uit gegronde vrees voor vervolging wegens zijn ras, godsdienst, nationaliteit, het behoren tot een bepaalde sociale groep of zijn politieke overtuiging, zich bevindt buiten het land waarvan hij de nationaliteit bezit, en die de bescherming van dat land niet kan of, uit hoofde van bovenbedoelde vrees, niet wil inroepen, of die, indien hij geen nationaliteit bezit en ten gevolge van bovenbedoelde gebeurtenissen verblijft buiten het land waar hij vroeger zijn gewone verblijfplaats had, daarheen niet kan of, uit hoofde van bovenbedoelde vrees, niet wil terugkeren.” Die mensen hadden het recht om niet teruggestuurd te worden naar het land dat zij ontvlucht waren, en om asiel (= bescherming) aan te vragen in het land waar zij naartoe waren getrokken. Asielzoekers zoeken bescherming tegen vervolging.

In de brede zin van het woord waren vluchtelingen mensen die rampspoed allerlei ontvluchtten (oorlog, geweld, armoede, milieurampen, honger, mensonterende praktijken allerhande, …). Gelukszoekers? Ja. Daar is niets mis mee. Iedereen wil aan onheil ontkomen en het geluk zoeken en liefst ook vinden, zo al niet voor zichzelf, dan voor zijn of haar geliefden.

Maar nu? Carl Decaluwé, de gouverneur van West-Vlaanderen schijnt gezegd te hebben: “We moeten waakzaam zijn de komende dagen. De eerste asielzoeker is intussen al gespot en onderschept, met pak en zak op weg naar Zeebrugge. Er zullen er allicht nog meer volgen.”

Wie vroeger een mens in nood was, is nu een bedreiging geworden, die moet ‘gespot en onderschept’ worden, en maar meteen ook, want er kunnen er nog meer komen. Decaluwé wil geen bescherming bieden aan mensen in nood, maar wel aan wie in West-Vlaanderen veilig is. Blijkbaar zijn de mensen die hier bescherming zoeken een bedreiging voor eigen volk. Terwijl van over de hele wereld mensen hun toevlucht (asiel) zoeken in veilig Europa, roept de gouverneur op tot waakzaamheid om zijn burgers te beschermen tegen de dreiging die blijkbaar uitgaat van mensen op de vlucht. Asielzoekers met pak en zak op weg naar Zeebrugge: wil je “systematische grenscontroles” om die mensen tegen te houden, Decaluwé? En waar moeten zij dan naartoe? Vluchteling en asielzoeker: eerst mensen in nood, nu een dreiging die moet weerstaan worden.

 

Syndicate content